...دلم برای روز های "سیاه و سفید" مجله تنگ می شه ، اما رنگی خوندن نجوم هم یه صفای دیگه داره! اگه می گم دلم تنگ میشه برای این نیست که "نجوم رنگی" رو دوست ندارم...نه... برای اینه که من با همین ورق های سیاه و سفید بود که عاشق "نجوم" شدم و همین ورق های سیاه و سفید بود که رنگین ترین رویاها رو در ذهن من پروروند و بهم راه رسیدن به خوش رنگ ترین لحظه ها رو نشون داد ... راهی رو که امیدوارم تا آخرش "نجوم" در کنارم بمونه و هر روز شاهد رشد و بالندگیش باشم!
راستی به قول آقای ناظمی از این به بعد هرسال ، اومدن بهار برای همه ی ما یادآور این اتفاق خواهد بود و چه خوب که تا بهار سال دیگه اتفاقات بهتری هم بیفته!
...به امید فرداهایی روشن تر و بهتر برای "نجوم" و تمام دوستداران آن...!
عناوین یادداشتهای وبلاگ