چهل سالگی (1387)
کارگردان : علیرضا رئیسیان
یک موسیقیدان ایرانی قرار است از فرانسه چند روزی به ایران
بیاید،خانمی که عهده دار برنامه های اوست(لیلا حاتمی) نامزد و در واقع معشوقه قبلی
این موسیقدان است که حالا با مرد دیگری(محمدرضا فروتن)ازدواج کرده..
پیش از این نام علرضا رئیسیان را به خاطر فیلمهای ایستگاه متروک
و پرونده هاوانا شنیده بودم،فیلمهایی که انگار سعی داشتند نظر مخاطب جدی سینما را
جلب کنند.چهل سالگی هم با جمع آوری بازیگران مطرح و خوبی مانند عزت الله
انتظامی،لیلا حاتمی و فروتن و طرح قصه یک عشق قدیمی سعی دارد مخاطب عام و خاص را
با هم جذب کند اما در انتها با تمام بضاعتش چنگی به دل نمی زند.دختر محمدرضا فروتن
با آن شخصیت عجیب که سی سال از سنش بیشتر می فهمد معلوم نیست با چه نیتی این همه
به آن توجه شده و اگر یک دختر معمولی بود چه اتفاقی می افتاد.آن ماجرای نحوه
استراق سمع هم که جای بحث و خنده می تواند داشته باشد و از همه اینها گذشته صحنه
ای در فیلم وجود دارد که می تواند تکلیف کارگردانی و سلیقه رئیسیان را مشخص
کند.نمایی که از بالای پله برقی از آقای عاشق قدیمی و رهبر موسیقی جدید داریم با
آن بارانی و کلاه فرهنگی در حد یک توپ خنده عمل می کند به خصوص با آن توضیحات بعدی
که هنرمندها طرز خاصی لباس می پوشند..
ارزش گذاری فیلم:
قتل شرافتمندانه (2008)
کارگردان : جان آونت
تورک(رابرت
دنیرو) و روستر(آل پاچینو) دو پلیس و همکار قدیمی هستند..
تنها چیزی که ممکن است باعث ماندگاری فیلم شود سومین همکاری
دو غول بزرگ دنیای بازیگریست.البته دو فیلم قبلی را از نظر کیفیت و ارزش سینمایی نمی
توان با این فیلم مقایسه کرد اما در اولی که قسمت دوم پدرخوانده بود دنیرو و
پاچینو هر دو نقش گانگستر را بر عهده داشتند در فیلم دوم یعنی مخمصه مایکل مان،یکی
پلیس بود و دیگری گنگستر و اینجا هر دو پلیس هستند.(چرخش روزگارست دیگر)
برگ برنده ای که فیلمنامه برای خود در نظر گرفته برهم زدن
تمام معادلاتیست که خود فیلمنامه در ذهن مخاطب ایجاد کرده؛در ابتدای فیلم می بینیم
که رابرت دنیرو رو به دوربین به 14 قتلی که در لباس پلیس انجام داده اعتراف می کند
اما در اواخر فیلم می بینیم این پاچینو بوده که قتلها را مرتکب شده اما دنیرو را
روبروی دوربین مجبور کرده تا یادداشتهای خود پاچینو را بخواند.حالا منظور او از
این کار چه بوده اصلاً فیلمنامه به آن توجهی نمی کند و فقط میخواسته تماشاگر را
غافلگیر کند،در صورتی که این غافلگیری اصلاً ارزش ندارد(با توجه به بی اهمیت بودن
همان اعتراف) از طرفی اگر دوباره و با آگاهی از اینکه اینها خاطرات روستر هستند نه
خاطرات تورک،این اتفاقات را مرور کنیم منوجه یک سری گاف می شویم،مثلاً آن کشیش که
به قتل رسید طبق تحقیق مشخص شده بود تورک در کودکی پیش او می رفته اما حالا چرا
پاچینو ار او انتقام می گیرد مشخص نیست(بر فرض هم که روستر از ماجرای بین تورک و
کشیش مطلع می بوده باید در فیلم به آن اشاره ای می شد) و از همه اینها مهمتر وقتی
یادداشتها را از زبان تورک(دنیرو) می شنویم و با جزئیات شاهد هستیم که او آنها را
انجام می دهد اما در پایان متوجه می شویم که او اصلاً سرصحنه هم حاضر نبوده و آنها
را از روی یادداشتهای روستر می خواند،جریان بیشتر به یک جور سرکاری شبیه است تا
ترفند فیلمنامه نویسی..
ارزش گذاری فیلم:
صاحب یک خودروی سوپر اسپورت لامبورگینی در چین که پیگیریهای او برای خدمات پس از فروش و تعمیر آن، به نتیجه نرسید. با اجیر کردن چند کارگر، خودوریی که ارزش آن بین 570 تا 750 هزار دلار برآورد شده را در مقابل چشمان حسرت بار مردم و خبرنگاران، داغون کرد.
قای مین یون وان مردی 26سال که عاشق دختر 19 ساله ای
به نام وانگ وین ون شده است
اما این دختر برای لذت بردن از این دوستی اورا مجبور کرده که چون سگی برای او پارس کند و همیشه قلاده به گردن داشته باشد
تا هرموقع که بااین دختر به بیرون برای هوا خوری بروند او مثل یک سگ
به دنبالش باشد و هر کاری که او خواست انجام دهد
این شرط ازدواج مین یون وان هست که پسر بیجاره مین یون وان قبول کرده
و گفته برای بدست اوردن او از هیچ کاری دریغ نمی کند
نکته قابل توجه این است که این دختر دارای بیماری ایدز میباشد و تا 2سال اینده زنده نخواهد بود.
عناوین یادداشتهای وبلاگ
